Twaalf
Dag broerke “Als je het verloop van 1 wielerwedstrijd kon veranderen, welke zou dat dan zijn?”, las ik laatst op Twitter. Het deed me nadenken, zou ik dan kiezen voor een gebroken sleutelbeen voor jou in de Scheldeprijs in plaats van die gigantische schaafwonden en de talloze kneuzingen die je aan die valpartij overhield maar jou er niet van weerhielden om de dag erna te gaan verkennen voor Parijs-Roubaix en de zondag erop te starten in de Hel van het Noorden? Ach nee, doe toch maar niet, want voor je het weet was je voldoende hersteld, zoals dat tegenwoordig gaat met wielrenners, en stond je alsnog aan de start van die Giro. Doe mij maar een minimale ingreep met een maximale uitkomst. Ik zou jou een paar seconden vroeger terug naar voor laten kijken. Je zou het muurtje ontweken hebben en misschien niet eens hebben beseft aan wat voor onheil jij en wij waren ontsnapt. Gewoon een kwestie van seconden. En als dat niet kon, dan liet ik je een centimeter of 20 meer naar rechts rijden
